واتای فەرموودەکە: (پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- یادی خوای گەورەی دەکرد): بە هەموو جۆرەکانی زیکرکردن لە تەسبیح کردن (سبحان الله) وتەهلیل کردن (ﻻ إله إﻻ الله) وتەکبیر کردن (الله أكبر) وتەحمید کردن (الحمد لله) ولەوانەش خوێندنی قورئان، چونکە خوێندنی قورئان یادی خوای گەورەیە، بەڵکو لە باشترین جۆرەکانی یادکرنە. (لە هەموو کاتێکدا): واتە پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- یادی خوای گەورەی دەکرد لە هەموو کاتەکانی ئەگەر تووشی دەستنوێژشکانی بچووک (الحدث الأصغر) وەکو: (خەوتن)، یان دەستنوێژشکانی گەورە (الحدث الأکبر) وەکو: (لەشگرانی) بوایە، بەڵام زانایان دەڵێن: جۆرەکانی تری یادکردن دروستە لە کاتی لەشگرانیدا جگە لە خوێندنی قورئان؛ کە بە هەموو شێوەیەک دروست نییە لە کاتی لەشگرانیدا نە بە ڕاستەوخۆ خوێندن لە قورئانەکەوە یان نە بە لەبەرکردنەوە، ئەمەش بە هۆی فەرموودەی عەلی -ڕەزای خوای لێبێت- کە دەڵێت: (كان النَّبي -صلى الله عليه وسلم- يُقْرِئُنَا القرآن ما لم يَكُن جُنباً) رواه أحمد وأصحاب السنن الأربعة. واته: (پێغەمبەر -صلى اللە علیە وسلم- قورئانی بۆمان دەخوێند ئەگەر لەشگران نەبوایە)، وزانایان ناکۆکن لە بارەی ئافرەتێک لە سووڕی مانگانەدا بێت (تووشی حەیز هاتبێت) یان ئافرەتێک تووشی زەیستانی هاتبێت، ئایا ئەمانەش وەکو کەسی لەشگران وان؟ زانایان دەڵێن: دروستە بۆیان کە قورئان بخوێنن بە لەبەرکردنەوە کە دەست لە قورئانەکە (موسحەفەکە) نەدەن، چونکە ئەمان ماوەکەیان درێژە وحاڵیان وەکو حاڵیان کەسی لەشگران نییە، وهەروەها لەو حاڵەتانەش کە قورئان خوێندن تێیاندا دروست نییە وەکو کاتی چوونە سەرئاو بۆ میزکردن وپاشەڕۆ فڕێدان ولە کاتی جیماع کردن و هەروەها ئەو حاڵەت وشوێنانەی کە شایستە نین قورئانیان تێدا بخوێندرێت چونکە لە گەڵ مەزنی قورئان نایەنەوە وەکو حەمامەکان وشوێنەکانی سەرئاوکردن وجگە لەو شوێنە پیسانە.