Илмро барои фахрфурӯшӣ бар уламо ва муноқиша кардан бо аблаҳон наомӯзед

Аз Ҷобир ибни Абдуллоҳ (Худованд аз он ду розӣ бод) ривоят аст, ки Паёмбари Худо (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) фармуданд: " Илмро барои фахрфурӯшӣ бар уламо ва муноқиша кардан бо аблаҳон наомӯзед, ва на инки дар маҷолис болонишин бошед, зеро ҳар касе чунин кунад, ҷояш ҷаҳаннам аст, ҷаҳаннам".
Sahih/Authentic. - Ibn Maajah

Паёмбар (Салому дуруди Аллоҳ бар ӯ бод) аз талаби илм барои худнамоӣ назди уламо ва нишон додани худ ҳамчун як соҳибилм ва ё барои баҳс ва мунозира кардан бо аҳмақону камақлон, ё барои болонишин шудан дар маҷолис ва бартарӣ доштан бар дигарон, барҳазар доштаанд. Ҳар касе чунин кунад, ӯ бинобар риёкорӣ ва адами ихлос дар талаби илм, сазовори оташи дӯзах аст.

  1. Барои касоне, ки илмро барои фахр ва риёкорӣ, ё барои баҳсу муноқиша ё барои болонишин шудан дар маҷолис ва ё барои дигар аҳдофи дунявӣ меомӯзанд, ваъдаи дӯзах дода шудааст.
  2. Ихлос дар ният барои касоне, ки илм меомӯзанд ё таълим медиҳанд, бисёр муҳим аст.
  3. Ният асос ва мабнои амалҳост ва бар асоси он подош дода мешавад.

Бо муваффақият фиристода шуд